พิกซี

พิกซี (Pixie) หรือรู้จักกันอีกชื่อว่า พิสกีส์ (Piskies) เป็นแฟรี่แห่งเมืองคอร์นวอลล์ และเมืองทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศอังกฤษ

พิกซีเป็นแฟรี่ที่ตัวเล็กและซุกซนมาก พวกเขาโปรดปรานการละเล่นสนุก ๆ และการเต้นรำ

ปกติแล้วพิกซีนั้นไม่เป็นอันตราย เพียงแต่บางครั้งก็ชอบแอบโขมยม้าของพวกมนุษย์ไปขี่เที่ยวเล่นในตอนกลางคืน แถมยังทำขนแผงคอม้าพันกันยุ่งเหยิงไปหมด

มีตำนานพื้นบ้านมากมายเล่าว่า เหล่าพิกซีชอบแกล้งให้คนหลงอยู่ในทุ่งหรือออกจากป่าไม่ได้ อย่างเช่นตำนานหนึ่ง ที่เล่าเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กชายจาก หมู่บ้านเซนต์อัลเลน (St Allen)

วันหนึ่ง เด็กชายน้อยได้ออกไปหาดอกไม้ในป่าใกล้บ้าน เขาอยู่ในสายตาของคุณแม่ตลอดเวลา แต่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น จู่ ๆ เด็กชายก็หายวับไปราวกับเวทมนตร์

คุณแม่รีบวิ่งมาตามหาลูก แต่หาอย่างไรก็หาไม่พบ เธอจึงรีบระดมชาวบ้านให้ช่วยกันออกตามหาโดยด่วน

ทุกคนตามหาเด็กชายน้อยทุกซอกทุกมุมจนเวลาล่วงเลยไปถึงสองวันสองคืนเต็ม ๆ

กระทั่งเข้าสู่วันที่สาม ทันใดนั้นชาวบ้านก็ได้พบเด็กชายน้อยนอนหลับอยู่ข้างพุ่มเฟิร์น ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่เด็กชายน้อยหายตัวไปตั้งแต่แรก

เมื่อเด็กชายได้สติตื่นขึ้นมา เขากลับจำไม่ได้เลยว่าตัวเองหายไปอยู่ที่ไหนมา

เขาเล่าเพียงว่า ตอนเก็บดอกไม้อยู่ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเพลงไพเราะมากดังแว่วมาจากในป่า เขาจึงเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อย ๆ จนถึงริมทะเลสาบ

ทันใดนั้นเขาก็เห็นดวงดาวดวงใหญ่พร่างพรายเต็มผืนฟ้า ก็คิดได้ว่านี่คงมืดค่ำแล้ว ก่อนจะได้รู้ในนาทีถัดมาว่าสิ่งที่พราวพร่างสว่างไสวอยู่นั้นไม่ใช่ดวงดาวแต่อย่างใด หากแต่… เป็นเหล่าพิกซีที่กำลังโบยบิน

เหล่าพิกซีพาเด็กชายน้อยไปยังบ้านใต้ดินที่ตกแต่งภายในอย่างโอ่อ่าหรูหราราวกับพระราชวัง บนเพดานมีอัญมณีห้อยย้อยลงมาส่องแสงระยิบระยับ เหล่าพิกซีให้เด็กชายน้อยทานอาหาร ทั้งเค้ก น้ำผึ้ง แล้วยังร้องเพลงขับกล่อมเขาจนม่อยหลับไป

และเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็มานอนอยู่ข้างพุ่มเฟิร์นนี่ พร้อมกับมีกลุ่มชาวบ้านยืนมุงอยู่รอบ ๆ ตัวซะแล้ว

ว่ากันว่า เด็กชายคนนี้ได้เติบโตขึ้นมาโดยใช้ชีวิตอย่างผาสุข และมีอายุยืนนานด้วยพรจากเหล่าพิกซี แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเขาจะพยายามนึกย้อนอย่างไรก็ไม่อาจจดจำท่วงทำนองอันไพเราะ ของบทเพลงมหัศจรรย์ที่เหล่าพิกซีบรรเลงได้เลย

กลับไปอ่านเรื่องราวของเหล่าแฟรี่